تاریخچه تهیه بذر گندم در ایران

از اواخر سال 1311، آزمایشهای مقدماتی غلات و ازدیاد بذر در مزارع آزمایشی باغ فردوس دانشکده کشاورزی کرج شروع شد.

در سال 1314، بنگاه اصلاح و تهیه بذر در ایران در کرج تاسیس گردید و ابتدا مسئولیت آن را دکتر شنیدر آلمانی به عهده داشت که مدت شش سال از طرف اداره کل فلاحت وقت در این قسمت باقی بود. نامبرده از اواخر سال 1314، نسبت به تهیه واریته های مختلف گندم مناسب با آب و هوای مناطق معتدل و گرمسیر اقدامات لازم به عمل آورد.

 از سال 1331 تا 1333، دکتر هرمن کوکوک آلمانی، مسئول انجام آزمایشهای به نژادی غلات در ایران شد. در سال 1335، کمیته غله وزارت کشاورزی سازمان آموزش و پرورش استان خراسان جنوبی ملل متحد (FAO  ) و اصل چهار تشکیل شده بود، تصمیم گرفت توزیع بذر مرغوب را بین کشاورزان به مقدار زیاد توسعه دهد و برنامه ای برای تهیه بذر گواهی شده تنظیم کند .

اولین فرد ایرانی که در ایران شروع به اصلاح غلات کرد مرحوم احمد حسین عدل وزیر اسبق کشاورزی بود. سپس مهندس منصور عطائی، استاد دانشگاه، بیش از 30 سال روی گندمهای بومی نقاط مختلف کشور بررسی کرد که براثر آن از بین توده گندمهای مختلف واریته های پر محصول و مرغوبی مانند شاه پسند، 4820، عطائی، و شاهی جهت توزیع و تکثیر انتخاب و معرفی گردید و در دسترس کشاورزان قرار گرفت . بنابراین، اولین واریته گندمی که در ایران اصلاح و در دسترس کشاورزان گذارده شد شاه پسند بود که توسط آقای مهندس منصور عطائی در دانشکده کشاورزی کرج انجام شد. از سال 1325، کلیه فعالیتهای به نژادی غلات در ایستگاههای کرج و ورامین متمرکز شد و آقای مهندس اسماعیل قره باغی رئیس بنگاه اصلاح و تهیه بذر به فعالیتهای تحقیقاتی خود در خصوص انتخاب واریته های مرغوب و پر محصول گندم پرداخت و در همین سال برنامه دو رگ گیری واریته های گندم آغاز شد. در طی سالهای بعد، آقایان مهندس شاکری مهندس خوش ابتکار، مهندس سمیعی، و مهندس شیبانی به ترتیب رئیس مرکز اصلاح بذر و نهال کرج شدند